Di 19 juli 2011 - 4e etappe Brixen- St. Vigil: de koninginnerit, ofwel Highway to Hell

De vierde etappe is op papier de zwaarste etappe van deze Transalp waarbij een dikke 3500 hm over een afstand van 72 km moet worden weggetrapt. Met name de eerste beklimming naar de Plose is een kreng want je moet in een ruk 1400 hoogtemeters klimmen.

Zwoegen naar de top van de Plose

De benen voelen door de kou van gisteren niet echt lekker aan en het draait in het begin voor geen meter. Heb de neiging om om te keren maar ploeterend en zwetend geraak ik toch boven.

Iedereen loopt terwijl ik even afstap voor de foto ;-)

De tweede beklimming naar de Wurzjoch loopt gelukkig over asfalt en ik hervind weer een beetje ritme. Eenmaal boven geeft het profiel nog drie beklimmingen aan waarvan met name de eerste een aanslag is op je gestel. Zo steil dat er bijna onmogelijk te fietsen is. Lopen gaat in ieder geval sneller en eenmaal boven ben ik in de wetenschap dat er nog 'slechts' 1000 hoogtemeters moeten worden overwonnen. De vermoeidheid begint mee te spelen en dus zet ik op de laatste beklimming m'n geheime wapen in: de iPod gaat aan en als AC/DC's Angus Young zijn gitaar laat knallen in mijn oren, voel ik geen pijn meer. Waar vrijwel iedereen om mij heen loopt, weet ik balancerend op de extreem steile klim in het zadel te blijven... Muziek als afleiding werkt echt want iedereen staat verbaasd te kijken als ik langs kom trappen... gaat weliswaar niet veel sneller dan lopen maar het dwingt kennelijk respect af.

Na een snelle afdaling richtint St Vigil wacht voor het eerst een echte 'after race'-verzorging op me met een heerlijke pasta-salade en lekker koel en vers fruit.. Teammaat Mike komt me even later ophalen want veel verder dan de 73 km en 3505 hm kan ik vandaag echt niet meer fietsen!