 |
| Voor de laatste keer opstellen in het startvak in de fraaie binnenstad van Trento |
De laatste etappe is meestal een soort 'showcase' maar in dit geval moeten we nog 75 km en een vervelende 2162 hoogtemeters overbruggen. Vervelend omdat we in de regen starten en we direct aan het begin al een paar klimmetjes met 18 tot 24% stijging voor de kiezen krijgen...meteen een aanslag op de nog koude spieren!
Maar gelukkig houd het na een uurtje rijden op met regenen en blijven alleen de trails nat en slipperig. Een aantal van de singletracks die we rijden komen me bekend voor omdat ik er dit voorjaar nog gereden heb maar op een of andere manier liggen ze er vandaag niet goed bij. Door de modder zijn de fraaie steenpaden maar ook de klinkertjes in de fraaie dorpjes waar we door rijden voorzien van een vette laag klei en daardoor zo glad als ijs. M'n bike schiet een paar keer ongecontroleerd onder me vandaan in de afdalingen maar ik kan er nog net op blijven zitten. Dit in tegenstelling tot vele anderen want ik zie bosjes mensen onderuit gaan, gelukkig met weinig gevolgen. Vermoeidheid en toch ook een beetje overmoed wellicht. Als ik zelf ook echt bijna een keer val, draai ik de gaskraan dicht: ik wil zonder kleerscheuren en schaafwonden op de finishfoto!
Bij de eerste verzorgingspost is het vandaag een korte Frank en Emile-ochtendshow: we geven elkaar een high-five. Woorden worden niet meer gewisseld en dat is ook niet nodig. In onze blikken is 'mutual understanding': We gaan het flikken, we gaan deze loodzware Transalp finishen!!
Hoe dichter we bij Riva komen, hoe harder de zon lijkt te gaan schijnen. We krijgen nog een paar mooie korte beklimmingen voorgeschoteld met als hoogtepunt de asfaltbeklimming naar Ranzo met de uitgehakte weg door de bergwand, met prachtig uitzicht op de Adige-vallei richting Riva.
Het einddoel komt letterlijk in zicht!
De laatste 20 kilometer is het nog even 'serieus koers' want door de harde wind ontstaan er al snel waaiers en wordt er tempo gereden richting het Gardameer. Eenmaal in Riva breekt bij iedereen de lach door op het gezicht. De laatste meters naar de finish zijn voor mij mooi maar ik mis hier toch wel m'n teammaat want iedereen komt hand in hand over de finish en zo hoort het ook eigenlijk bii de Transalp. Maar zodra ik de medaille krijg omgehangen en even later het officiële finisher-shirt aantrek, overheerst de euforie: Mission completed !!!
Project Ultra Racing is hiermee officieel ten einde maar eigenlijk neemt collega Bas de Bruin al een voorschotje op de toekomst in een sms die ik na de finish van hem krijg: "Volgend jaar dan maar samen de Trans Rockies?"....Ik moet er nu even niet aan denken als ik m'n pijnlijke ledematen voel maar ergens kriebelt het wel....
De ervaring van zo'n meerdaagse race is onvergetelijk en maakt diepe indruk. Je wordt er geen betere biker van maar wel een ander mens. Je moet soms zwaar in je reserves gaan en geestelijk en lichamelijk toch over een bepaalde drempel gaan om te kunnen finishen en die ervaring draag je de rest van je leven mee.
 |
| Riva kleurt groen na de finish van de Transalp. Iedere finisher draagt met gepaste trots het groene tricot. |
Ondanks dat ik de Transalp grotendeels alleen gereden heb, is mijn prestatie bepaald geen solo-actie geweest en ik ben veel mensen dank verschuldigd want zonder hen had ik het nooit gered:
@Tosca: Nooit een moment van twijfel over de goede afloop en het feit dat je nooit hebt geklaagd over de vele trainingsuren die ik van huis was. Ti Amo!!
@JWKR: Wat een verrassing en een mentale 'boost' toen jullie in Mayrhofen en Brixen bij de finish stonden!
@ Team van der Wal: Mike en Wout, jullie waren de beste begeleiders die ik me kon wensen. Zonder jullie dagelijkse peptalks, de warme bouillon na de finish en het verzorgen van het materiaal was het een onmogelijke missie geworden. Mike: zo jammer dat je al zo snel uit de wedstrijd moest maar je rol als begeleider heb je daarna met verve vervuld!
@Mede-redacteuren Coen, Bas en Jurgen: thanks voor de mentale SMS-kicks tijdens de race en voor het gezamenlijk bedenken en uitvoeren van dit project! Het was een flinke productie en veruit de leukste van de laatste jaren. Het is een geweldige kapstok geweest voor een prachtige serie artikelen in MTB-Plus waar we samen trots op kunnen zijn en waar onze lezers hun voordeel mee (hebben) kunnen doen.
@ BasW: Hoeveel mentale steun kun je iemand anders geven als je zelf zo graag wilt maar niet kunt? Deze finish is ook een beetje voor jou. Mijn strijd deed maar 8 dagen pijn, de jouwe helaas veel langer. Keep the faith!!
@Agnes en Edith Innerhofer: Liebe Mädels: Danke vielmals für eurere Unterstürzung, Liebe und Hilfe während dem Rennen und die Trainingscamps in Gais dieses und Letztes Jahr!
@Materiaalsponsors Shimano (XTR components, schoenen en Giro helmen),Cannondale (bikes), New Concept Biking (Pronghorn frame), Fizik (zadel), RA-company (Camelbak), Ultima (kleding) en Schwalbe (Nobby Nics + Doc Blue = geen lekke banden!): Dank voor jullie gulheid en goede spullen!
@C+M: Nooit een 'chef' gehad die zo betrokken is bij een project dat hij persoonlijk in Riva langs komt om je te feliciteren met het voltooien van je race! Dat je er toevallig in de buurt op vakantie was, doet daar niets aan af!
@Frank en Emile/Team Midlife Matties '73-BBB: dank voor jullie collegiale steun en support tijdens het dagelijkse optreden in de F&E-ochtendshow. Jullie waren een grote steun voor mij!
@iedereen die niet genoemd is maar wel weet dat hij of zij in meer of mindere mate heeft bijgedragen aan het vervullen van mijn droom. BIG THANKS!
 |
| Mission accomplished, project letterlijk achter de rug! |
Geen opmerkingen:
Een reactie posten